Afscheidsfotografie helpt in rouw

Vandaag wil ik jullie meenemen in een persoonlijk verhaal. Als afscheidsfotograaf heb je steeds te maken met de dood, met verdriet, afscheid en rouw. Maar zelf heb ik nog niet echt meegemaakt hoe het is om te rouwen om iemand die je zo onwijs dierbaar is. Mijn ouders leven nog, mijn schoonouders, mijn kinderen, iedereen dicht om mij heen leeft nog. Natuurlijk leven mijn opa’s en oma’s niet meer, maar toen zij overleden was ik een stuk jonger en heb ik dat niet zo bewust meegemaakt.

Jezelf verliezen

Toch heb ik rouw meegemaakt, niet omdat ik dierbaren om mij heen verloor, maar omdat ik mezelf verloor. Met vier kinderen die hun aandacht nodig hebben en waar ik als moeder natuurlijk heel erg voor aan het zorgen was, hebben mijn man en ik allebei ook nog een eigen bedrijf. Daarbij wilde ik alle ballen in de lucht houden. Maar dat ik al die ballen hoog wilde houden zorgde ervoor dat ik zelf naar beneden getrokken werd. Ik vergat mezelf en mijn lichaam stopte er gewoon mee. Mijn lichaam gaf letterlijk aan ‘Stop’. Ik voelde niks meer, ik kon niks meer en ik raakte in een depressie. En het gekke is, ik had het eigenlijk niet eens door, want ik moest doorgaan. Doorgaan met al die ballen in de lucht houden. Ik kon niet zomaar stoppen met alles, ik moest voor de kinderen zorgen, het huishouden en de bedrijven runnen en de rest van alles wat er ‘moet’. Tot ik met iemand praatte en zei ‘Ik voel eigenlijk niks meer. Alles is grijs, ik zie grijs, ik voel grijs…’ Ik wist wel dat ik mij niet zo voelde zoals ik mij zou willen, en moeten, voelen.

Therapie en familieopstelling

Gelukkig kwam ik bij een hele goede therapeute (Huis van Aandacht) terecht. Zij heeft mij weer leren voelen. Door de familieopstelling kwam ik erachter dat ik mijn kinderen niet op de goede plek in de opstelling heb gezet, maar eigenlijk stond niemand echt goed en ikzelf al helemaal niet. Tijdens een familieopstelling geef je alle mensen in je familie een plaats ten opzichte van elkaar. Deze opstellingen kunnen je inzicht geven in verhoudingen en systemen en zie je in waarom je dingen doet zoals je ze nu doet. Samen met een therapeut maak je het onderbewuste inzichtelijk en dit kan helpen met je klachten. Voor mij werden er veel dingen duidelijk toen ik hiermee bezig was.

Afscheid van stil geboren kindje

Ik heb drie miskramen gehad en kon twee van deze kindjes een plekje in de opstelling geven, maar het derde kindje wist ik niet te plaatsen en hield ik dus de hele tijd vast. Ik moest nog rouwen. En toen kwam rouwfotografie heel mooi op mijn pad. In die periode legde ik de bevalling vast van een stil geboren kindje, ook het afscheid van dit kindje mocht ik fotograferen. En op dat moment besloot ik om mijn kindje “mee te geven” aan het kindje dat zojuist geboren was. De rouwfotografie, en specifiek deze fotoreportage, heeft mij geholpen om weer rust te creëren bij mezelf omdat ik weet dat mijn kindjes nu allemaal op de plek zijn waar zij horen te zijn.

Positieve mindset

Fotografie heeft mij in mijn leven altijd geholpen, zowel rouwfotografie en uitvaartfotografie als andere fotografie. Het is iets wat mij afleiding geeft, goede afleiding, want ik krijg er energie van. Ik vind het mooi dat ik kan bijdragen tijdens het afscheid en de rouwverwerking van nabestaanden.

Ook heb ik veel boeken gelezen over mindset, ik wil mijn mooiste leven leven zoals Michael Pilarczyk dat zo goed zegt. Het leven is wat het is en positief blijven denken. Het is iets wat ik ook altijd meegeef aan mijn cursisten van de cursus uitvaartfotografie. We kunnen in de negatieve spiraal blijven hangen van de rouw en het verlies, maar we kunnen er ook een mooie draai aan geven. Dat het mooi is dat we iemand in ons leven hebben gehad. Dat we de mogelijkheid hebben om iemand een waardevol afscheid te geven en dat we de mooie herinneringen altijd zullen houden aan de dierbare die we verloren zijn. Geloof en vertrouw op jezelf dat je verder kunt, ook als je een dierbare verloren hebt.

Vier fases in het rouwproces

Als fotograaf in de uitvaartbranche ben ik mij heel bewust van het rouwproces. Volgens professor Manu Keirse zijn er vier fases waar je doorheen gaat na het verliezen van een dierbare:

1) De eerste periode in de rouw is voornamelijk rationeel. Je gaat het verlies onder ogen zien.

2) De tweede periode raakt vooral de diepe emotionele kant. Je ervaart het verlies en de pijn.

3) In de derde periode wordt de pijn minder hevig en probeer je een leven op te bouwen zonder de verloren persoon.

4) In de vierde periode kijk je meer terug op de fijne herinneringen en kun je weer met wat vreugde leven.

En eigenlijk kan ik wel stellen dat in alle vier de fases het fotoalbum met de beelden troost en steun biedt. De foto’s die gemaakt worden tijdens een afscheid zijn niet alleen om te bekijken, maar ook om te voelen. Dat leer ik mijn cursisten ook, foto’s moet je voelen, je moet ‘in’ de foto kunnen kruipen. Dan kom je verder dan enkel wat beelden schieten, pas dán wordt het echt rouwfotografie. Zodra je dat kunt, ben je van waarde op een uitvaart en kun je ene grote steun zijn voor de nabestaanden.

Ik leef bij het motto ‘Het geloof in jezelf is je grootste kracht.’ en daar zou ik deze blog mee willen afsluiten, ik hoop dat het je kracht geeft in moeilijkere tijden.

Wil je meer weten over afscheidsfotografie:

Goodbye Moments | Yvette Vlaar Afscheidsfotografie
Nergens vind je zoveel liefde als op een afscheid…